Ο Άγιος Γεώργιος του Νοεμβρίου είναι αγροτικός και αμπελουργικός, αλλά και ποιμενικός. Λέγεται έτσι (Αϊ Γιώργης μπεκρής) διότι στις 3 Νοέμβρη, που είναι η ανακομιδή των λειψάνων του, ανοίγουν τα βαρέλια με τα κρασιά. Το έθιμο αυτό παλαιότερα ήταν πανελλήνιο και έπαιρνε πανηγυρικό χαρακτήρα. Στα χωριά, που είχαν αμπέλια, την ημέρα εκείνη σχηματίζονταν παρέες και πήγαιναν από σπίτι σε σπίτι να δοκιμάσουν το κρασί. Κάποιοι μάλιστα ήταν γευσιγνώστες. Έτρωγαν διάφορους μεζέδες που ετοίμαζαν οι νοικοκυρές, οπότε η διαδικασία της δοκιμασίας γινόταν πια απολαυστική. Τραγουδούσαν τραγούδια για το κρασί, χόρευαν, πολλές φορές είχαν και κάποιο μουσικό όργανο, αλλιώς τραγουδούσαν ακαπέλα. Σήμερα το έθιμο αυτό έχει ξεχαστεί.Στην Αρκαδία ακόμη μεταφέρουν την εικόνα του Αγίου την πρώτη Κυριακή του Νοεμβρίου περπατώντας από τα Άνω Δολιανά στα Κάτω και την επαναφέρουν πάλι στις 23 Απριλίου. Επίσης, στην Κρήτη, νομίζω ότι αναβιώνει ακόμη το έθιμο και σε 2-3 περιοχές ακόμη της πατρίδας μας. Να συμπληρώσω ότι το κρασί το κερνούσαν σε στάμνες και έφτιαχναν και τις κουλούρες του Αϊ Γιώργη.
Λέγεται όμως και Γαλατάς, διότι την ημέρα εκείνη, πριν ξεκινήσουν τα κοπάδια για τα χειμαδιά, περνούσαν από την εκκλησία του χωριού, τα άρμεγαν οι τσοπάνηδες, μοίραζαν το γάλα στους κατοίκους και ο παπάς τα ευλογούσε. Και όταν στις 23 Απριλίου επέστρεφαν πάλι στα βουνά για να ξεχειμωνιάσουν, πάλι ο παπάς τα ευλογούσε.
Και να μην ξεχνάμε ότι τα έθιμά μας είναι ένα μέρος του λαϊκού πολιτισμού μας. Ας θυμόμαστε να τα αναβιώνουμε όπως ακριβώς είναι.
ΝΙΚΗ Κούρταλη – Κούλη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου