Κατά τις πρώτες δεκαετίες του προηγούμενου αιώνα, η μολυσματική φυματίωση εξαπλωνόταν ραγδαία στον πληθυσμό όχι μόνο της Ελλάδας, αλλά και της Ευρώπης. Οι ασθενείς, εκτός από την όποια αγωγή, χρειάζονταν καθαρό αέρα, καλό φαγητό και καθαρό νερό, και να βρεθούν σε ικανό υψόμετρο, δίχως υγρασία στην ατμόσφαιρα που επιδείνωνε την κατάστασή τους.Έτσι, στα ορεινά μέρη χτίζονταν σανατόρια, προκειμένου να φιλοξενήσουν τους αρρώστους, οι οποίοι περνούσαν τις μέρες τους κάνοντας τη θεραπεία τους, παίρνοντας καθαρό αέρα στο βουνό και αναπαυόμενοι, περιμένοντας τα καλά νέα της υποχώρησης της αρρώστιας τους.
Ένα χιλιόμετρο νότια της Βυτίνας και σε υψόμετρο 1.100 Μ., στέκει ακόμα όρθιο, αν και βαριά πληγωμένο από τον καιρό, το σανατόριο γνωστό και ως «Ιθώμη», επειδή φιλοξενούσε πολλούς Μεσσήνιους. Το έχτισε το 1927-28 ο πνευμονολόγος Μπόμπολας, ενώ οι υποδομές του ήταν άριστες για την εποχή. Σημειωτέον ότι τα σανατόρια θύμιζαν περισσότερο ξενοδοχεία παρά νοσοκομεία με την αυστηρή έννοια του όρου.
Το σανατόριο της Βυτίνας λειτούργησε έως τον Μάιο του 1941. Ως επένδυση δεν απέδωσε, και δωρήθηκε στο Νοσοκομείο Καλαμάτας. Σήμερα, όπως θα δείτε και στο βίντεο που ακολουθεί, το οποίο έχουν επιμεληθεί οι Χρήστος και Κώστας Παπαδημητρακόπουλος, στέκει πληγωμένο από τον καιρό: μεγάλο μέρος της σκεπής του έχει καταρρεύσει, το εσωτερικό του έχει λεηλατηθεί, ενώ στους τοίχους του θα συναντήσει κανείς έως και γκραφίτι.
Υπάρχουν σκέψεις από το Νοσοκομείο Καλαμάτας αλλά και από τον Δήμο Γορτυνίας για την αξιοποίησή του, καθώς το σανατόριο βρίσκεται σε ένα οικόπεδο 17 στρεμμάτων. Σημειωτέον ότι πολλά σανατόρια ανά την Ελλάδα έχουν πια μετατραπεί σε ξενοδοχεία, και έχουν αποδώσει άριστα ως επενδύσεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου