Μουσείο Αντιγράφων του Λύσιππου στο Κιάτο

 Την παρουσίαση της μελέτης για τη δημιουργία Μουσείου Αντιγράφων του Σικυώνιου γλύπτη Λύσσιπου έκανε στο δημοτικό συμβούλιο Σικυωνίων ο Νικόλαος Χαρκιολάκης, αρχιτέκτονας μηχανικός-αναστηλωτής επίτιμος διευθυντής αναστηλώσεων Νεώτερων και Σύγχρονων Μνημείων. Ο κ. Χαρκιολάκης αφού αναφέρθηκε στη σπουδαιότητα του Λύσιππου ως γλύπτη τόσο στην αρχαιότητα όσο και στις μέρες μας, σημείωσε πώς σε όλη την Ελλάδα δεν υπάρχει ούτε μια αίθουσα αφιερωμένη στον τόσο σημαντικό αυτό γλύπτη.



Πρότεινε στο δήμο η οδός μπροστά στις αποθήκες ΑΣΟ που ονομάζεται «Κοββατζή» να μετονομαστεί σε οδός Λυσίππου, προς τιμήν του σημαντικού σικυώνιου καλλιτέχνη.

Ο αρχιτέκτονας έκανε μια σύντομη ανάλυση του χώρου και της διευθέτησης των αγαλμάτων, αλλά και του τρόπου παρουσίασης των αντιγράφων, των επιγραφών, του φωτισμού κ.ά.

Ο προϋπολογισμός της μουσειολογικής τοποθέτησης είναι περί τις 230.000 € ενώ οι κτηριακές παρεμβάσεις στις αποθήκες ΑΣΟ φτάνουν το 1 εκατομμύριο ευρώ.

Το έργο όπως ενημέρωσε ο δήμαρχος Σικυωνίων είχε χωροτεθεί καταρχήν στο χώρο της παλιάς τροχαίας, για το οποίο όμως ο δήμος άλλαξε τη χρήση και μετέφερε το μουσείο σε έναν χώρο διπλάσιο από τον αρχικό.

Στις αποθήκες ΑΣΟ λοιπόν θα γίνουν εργαστήρια γλυπτικής για τα παιδιά και πωλητήρια διαφόρων ειδών σχετικά με την τέχνη της γλυπτικής.

Ποιος ήταν ο γλύπτης Λύσιππος

Ο Λύσιππος γεννήθηκε στη Σικυώνα γύρω στο 390 π.X. και πέθανε κει, 60 περίπου χρόνια μετά. Εργάτης του χαλκού στα νεανικά του χρόνια, υπήρξε αυτοδί- δακτος στη τέχνη της γλυπτικής κι αργότερα ηγήθηκε της Σχολής του Άργους και της Σικυώνας κι έγινε ο προσωπικός γλύπτης του Μεγάλου Αλεξάνδρου.

Δημιούργησε, σύμφωνα με μαρτυρία από τον Πλίνιο, περισσότερα από 1500 έργα, όλα σε χαλκό. Κανένα από τα έργα του δεν έχει διασωθεί, παρά μόνον ορισμένα αντίγραφα. Τούτο οφείλεται στο γεγονός ότι τα γλυπτά του ήταν φιλοτεχνημένα κυρίως από χαλκό, υλικό πολύτιμο για τους ανθρώπους σε δεύτερη χρήση.

Το έργο του, που καλύπτει ολόκληρο τον 4ο αιώνα π.Χ. κι άσκησε ίσως τη μεγαλύτερη επίδραση σ’ ολόκληρη την ελληνιστική γλυπτική παραγωγή. Εκτός της Σικυώνας, τόπο που γεννήθηκε κι εργάστηκε κατά κύριο λόγο, εργάστηκε και σ’ άλλες μεγάλες πόλεις της αρχαιότητας, όπως Κόρινθο, Ίσθμια, ‘Αργος, Ολυμπία, Αθήνα, Δελφούς, Σπάρτη, Μακεδονία και Λήμνο.

Ο καλλιτέχνης έγινε προσωπικός γλύπτης του Μεγάλου Αλεξάνδρου και ακολούθησε τον στρατηλάτη ως την Αλεξάνδρεια και την Αραβία κι «η εικαστική γλώσσα αναπτύσσεται σ’ όλη αυτή τη πορεία μέσω των έργων» όπου «συνυπάρχουν το στιγμιαίο της δράσης κι η έκφραση του συναισθηματικού κόσμου, μαζί με τη καμπύλη και την ευθεία, το φως και τη σκιά».

Σε μαρτυρία του Πλουτάρχου αναφέρεται πως ο Aλέξανδρος αξίωνε να φιλοτεχνεί με τη σμίλη του τα αγάλματά του, μόνον αυτός ο διάσημος γλύπτης της εποχής. Όπως αναφέρει πάλι ο ίδιος, ο Λύσιππος ήταν ο πρώτος που τον έπλασε μ’ αυτή τη περίεργη στάση του κεφαλιού, επιτυγχάνοντας συγχρόνως να δώσει στη μορφή του τον πραγματικό χαρακτήρα και την αρετή του.